گريه امام صادق(ع) براي مظلوميت سيد الشهدا(ع)

يكي از جنايات منصور دوانيقي اين بود كه به فرماندار مدينه دستور داد خانه امام صادق(ع) را آتش بزند. او اطاعت كرد و خانه آن حضرت را آتش زد. زن و فرزندان و اعضاي خانه مضطرب و پريشان خاطر شدند و ناله و شيون سر دادند؛ اما امام(ع) آتش را خاموش كرد و افراد خانواده را تسكين داد و آرام كرد. فرداي آن روز يكي از شيعيان به ديدار آن حضرت(ع) رفت و او را گريان و اندوهناك ديد؛ وقتي علت آن را جويا شد امام صادق(ع) فرمود: «وقتي خانه آتش گرفت، زنان و دختران پريشان شدند و از اين اتاق به آن اتاق مي‌گريختند، در حالي كه من در كنار آنان بودم و آتش را خاموش مي‌كردم، اما با ديدن اين صحنه، به ياد زنان و كودكان جدم حسين(ع) در روز عاشورا افتادم كه مورد هجوم دشمن قرار گرفته بودند و دشمن فرياد مي‌زد: خانه ظالمان را بسوزانيد.»

مأساه` الحسين، ص 118