یــــار ســـــخن

حضرت آيت‌ا... العظمي بهجت:

وقتى تأمّل مى‌كنيم مى‌بينيم همه ‌قضاياى امام حسين عليه السّلام در يك روز واقع شد و وقتى مردم كوفه و بصره از قضيّه ‌قتل آن حضرت عليه السّلام مطّلع شدند، ناراحت شدند و از ابتلاى آن حضرت و شهادت و اسارت اهل بيت عليهم السّلام، خدا مى‌داند كه اهل ايمان چه قدر ناراحت بودند، به حدّى كه گويا باورشان نمى شد.

در طول اين مدّت دل اهل ايمان خون بود. امّا ما بيش از هزار سال است كه گرفتاريم و حضرت حجّت عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف گرفتار است و دشمن‌ها نمى گذارند بيايد و او را حبس كرده اند. آيا حبسى از اين بالاتر كه نتواند خود را در هيچ آبادى نشان دهد و خود را معرّفى كند!

در اين مافوق هزار سال كه آن حضرت در زندان است، خدا مى‌داند كه قلوب اهل ايمان چقدر خون است. آيا شايسته است كه حضرت غائب عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف در مصايب و گرفتارى شبيه قضيّه حسين بن على عليه السّلام به اين مدّت طولانى گرفتار باشد و ما برقصيم و شادى كنيم.